Kırmızı Başlıklı Kız" masalını bir de
kurdun ağzından dinleyelim :
Her gün yaptığım gibi ormanı temizlemeye çıkmıştım.
Orman benim evim,
temiz tutmak da benim görevim. Derken bir kız
beliriverdi.Kırmızı başlık ve peleriniyle çok şüpheli bir
görünümü vardı. Kimin aklına
gelir bu garip kıyafeti giymek. Bir kurnazlık peşindeydi
mutlaka. Birsüre dikkatle izledim bu garip kızı. Elinde taşıdığı
üzeri örtülüsepette kim bilir ne taşıyordu!.. Yürüyüşü bile normal
değildi.
Yanına yaklaşıp ne yaptığını sorunca bana
büyükannesinin evine gittiğini söyledi ama gel de inanmadım.
Yine de bıraktım peşini kendi
işime döndüm. Ama aklım o kıza takıldı bir
kere... Bir gidip bakayım doğru mu söyledikleri dedim kendi kendime; gerçekten böyle birbüyükanne var mı?
Siz olsaydınız gerçekliğini
kontrol etmek istemez miydiniz?
Orman benim evim. Ben hem ev sahibiyim, hem de
diğer orman sakinlerine karşı sorumluyum.
Neyse uzatmayayım... Gittim, baktım ve gerçekten bir
büyükanne buldum. Sorduğumda "evet o küçük kız benim torunum" dedi.Ben de sorumlu bir kişi olarak;
"bu küçük kız yabancılarla
konuşulmayacağını öğrenmemiş daha!..." dedim ve anlattım küçük kızla
karşılaşmamı...Büyükanne de ürperdi ve birlikte küçük kıza bir ders
vermeye karar verdik. yatağın altına saklandı, ben Onun geceliğini
giydim,başlığını taktım ve yatağına yattım. Küçük
kız birazdan içeri girdi.Seslendi cevap verdim.
Ne şaşkın bir çocuk!.. Beni büyükannesi sanıvermişti. Ben benim
büyükannemi değil sesinden, kokusundan bile tanırım
oysa ki. Neyse bunlar bir şey sayılmaz, daha neler yaptı bilseniz.
Kulaklarımın niçin büyük olduğunu sordu. Ne ayıp şey hiç
sorulur mu!... Yine de çocukluğuna verip yumuşak bir sesle cevapladım. "Seni iyi dinlemek için"... Ama bu sefer kalkıp da burnumun niçin büyük olduğunu sormaz mı!.. Küçük kız hiç mi hiç terbiye almamış. Ben
zaten burnumu kendime kompleks haline getirdim, özgüvenim sallantıda. Psikologlar, estetikçiler... Dünya para harcıyorum ama nafile. Yine aldırmamaya çalışırken bu sefer de ağzımın kocaman olduğunu yüzüme vurmaz mı! Tabi ki kızdım, siz olsanız kızmaz mıydınız? O sinirle ayağa fırlayıp
peşinde koşturmaya başladım. Birden ne olsa
beğenirsiniz! Bir kocaman avcı elinde tüfek kapıdan dalıverdi. Beni "seni hain kurt, büyükanneyi yedin değil mi?.." diye
suçlamaz mı !.. Halbuki büyükannenin kılına bile dokunmadım, O da
saklandığı yerden çıkıp beni korumaya çalışmadı. Malum
yaşlılık,kulakları iyi duymuyor.Avcı mahkeme yapmadan infaz kararımı verdi. Tabi ben de adalet bulamayacağımı, hatta canımı yitireceğimi anlayıp attım kendimi. Geçirdiğim büyük korkunun
sarsıntısı yetmiyormuş gibi o gün bu gün ormanda bile yüzümü rahat gösteremez oldum. Adımhaineçıktı. Yeter Artık... Ben Suçsuzum...
Anasayfa 
güzelmis